از یک طرف از خطرها و احتمالات بیماریها خبردار میشویم و از طرف دیگر هول میشویم و سعی میکنیم از اولین و البته سریعترین راه ممکن، از آن فرار کنیم.
راهی که لزوماً درستترین راه هم نیست؛ این را مطالعات محققان نشان داده و بیبیسی گزارش دادهاست.
این بار درباره سرطان پروستات تحقیقاتی انجام شدهاست. تحقیقاتی که میگوید مردانی که بیشتر از روزی یک عدد قرص مولتیویتامین استفاده میکنند، 32 درصد بیشتر از سایر مردان احتمال دارد که به سرطان پروستات مبتلا شوند.
ضمن این که احتمال کشندگی سرطان پروستات هم در این مردان، به نسبت سایر مردانی که هیچگاه به طور منظم از این قرصها استفاده نکردهبودند، تقریباً دو برابر شدهبود.
همه این نتایج در حالی منتشر شدهاست که پیش از این نقش ویتامینها به عنوان آنتیاکسیدان و پیشگیریکننده از انواع سرطانها مشخص شدهبود و تقریباً همه باور کردهبودیم که مصرف ویتامینهای گوناگون معادل سلامت و طول عمر حتمی است.
پیش از این گفته شدهبود ویتامینهای نظیر ویتامین C و نیز E ، نقش مهمی در به تأخیر انداختن روند پیری و تخریب سلولها و نهایتاً سرطان شدنشان دارد. برای بتاکاروتن، پیشساز ویتامین A هم همین فایدهها را گفتهبودند.
این آنتیاکسیدانها، رادیکالهای آزاد حاصل از سوخت و ساز سلولها را از بدن میرانند و به این ترتیب به سلامت آنها کمک میکنند و فایدههایی از این قبیل. در مطالعات دیگر، به نقش ویتامین D اشاره شدهاست.
حتی چند ماه پیش در آمریکا نوعی قرص ویتامین D ساخته شد که بر اساس همین نقش ویتامینها و برای پیشگیری از پیشرفت سرطان پروستات طراحی شدهبود.
اما تقریباً در همان ایام بود که مطالعه دیگری از محققان نشان داد که مصرف مکملهای ویتامینی، از همین ویتامینهای بهظاهر معصوم و دوستداشتنی، مثل بتاکاروتن، A و E به هیچعنوان اثری در طولانی کردن عمر سلولها ندارد و نمیتوان پشت این قرصها مخفی شد و از پیری فرار کرد.
محققان مرکز ملی تحقیقات سرطان آمریکا، که مطالعهشان تمام آرزوهای بشر را برای استفاده از سلاح «قرص مولتیویتامین» علیه سرطان پروستات به باد داده، خودشان هم از این نتایج شگفتزدهاند و نمیتوانند آن را توجیه کنند.
تنها توجیه آنها این است که ما نمیدانیم چقدر و چگونه و با چه ترکیبی از ویتامینهای حیاتبخش استفاده کنیم و همین میتواند اثر آنها را در مبارزه و پیشگیری از بیماریها معکوس کند.
شاید به همین دلیل بتوان توصیه کرد به جای استفاده از مکملهای ویتامینی که برخیها مثل نقل و نبات از آنها میخورند، به مصرف بیشتر میوهها و سبزیها روی آوریم؛ چیزی که احتمال زیر سؤال رفتن آن بسیار کمتر از فرآوردههای دارویی ساخته دست بشر است.